(dość dobry)

См. также в других словарях:

• niezły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieźli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dość dobry, życzliwy, przyjazny; porządny, poczciwy; będący wyrazem takich cech : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niezła kobieta. Niezły z niego człowiek …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niezły — nieźli 1. «mający dość dobry charakter; poczciwy, zacny» Niezły człowiek. Ma niezłe serce. ◊ Niezły numer (z kogoś) «ironicznie lub jako ujemna ocena kogoś: gagatek, spryciarz, cwaniak, ananas» 2. «wywiązujący się ze swych obowiązków, znający się …   Słownik języka polskiego

• niebrzydki — niebrzydkidcy 1. «nie mający cech brzydoty, dość ładny» Niebrzydki chłopak. Niebrzydka okolica. 2. pot. «niezły, dość dobry» Niebrzydki film …   Słownik języka polskiego

• zadowalający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. zadowalać (p.) zadowalający w użyciu przym. «dość dobry, wystarczająco dobry, dostateczny, nie najgorszy, niezły» Zadowalający stan chorego. Zadowalające świadectwo ucznia …   Słownik języka polskiego

• możliwy — możliwywi, możliwywszy 1. «taki, który się da urzeczywistnić» Praca trudna, ale możliwa do wykonania. Projekt możliwy do realizacji. Chwytał się wszelkich możliwych sposobów. 2. «ewentualny, przypuszczalny» Chronić kogoś od możliwych przykrości.… …   Słownik języka polskiego

• względny — względnyni 1. «zależny od różnych względów, ujmowany w rozmaitych relacjach; relatywny» Względna wartość czegoś. Względna ocena czegoś, opinia o czymś. Wielkość względna. ∆ fiz. Ruch względny, prędkość względna «ruch, prędkość rozpatrywane w… …   Słownik języka polskiego

• niebrzydki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, niebrzydkidcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadowalający pod względem estetyki, urody; dosyć ładny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebrzydka z niej dziewczyna. Niebrzydkie mieszkanie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …   Słownik języka polskiego

• kawał — m IV, Ms. kawałale; lm M. y 1. D. a «znaczna część jakiejś masy, całości; duży wycinek, urywek, fragment czegoś» Kawał chleba, mięsa. Uciąć, ukroić duży, spory kawał czegoś. Drzeć, dzielić, krajać coś na kawały. Rozszarpać, roztrzaskać, roznieść …   Słownik języka polskiego

• kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

• rzygać — 1. posp. Rzygać się chce «powiedzenie oznaczające, że ktoś odczuwa wstręt lub niesmak na widok kogoś lub czegoś»: (...) rzygać się chce, jak się patrzy na niego i się jego słucha, i potrafi mówić godzinę i nic nie powiedzieć konkretnego. Roz bezp …   Słownik frazeologiczny